Van Curaçao naar Ootmarsum: waarom Vera en Matthijs kozen voor Twente

Wat begon als een vakantieliefde groeide uit tot een relatie die ruim vijftien jaar standhield op Curaçao. Toch, na jaren samen op het eiland, kozen ze voor een terugkeer naar Nederland. Niet naar Rotterdam, maar naar de roots van Matthijs: Twente.

Oude liefde roest niet

“We wilden onze kinderen meer stabiliteit bieden,” vertelt Matthijs. “Het onderwijs op Curaçao is óf erg duur óf van matige kwaliteit. In Nederland zijn de onderwijskansen gewoon beter. En eerlijk is eerlijk: na corona werden ook op het eiland de prijzen steeds hoger. Alles werd ingewikkelder.”

Daarnaast speelde familie een grote rol in hun besluit. “Onze ouders kenden onze kinderen vooral via videobellen of korte vakanties. We wilden dichterbij zijn. Je merkt pas echt hoe groot de afstand is, als je niet zomaar op bezoek kunt.”

Hoewel Vera zelf uit de Randstad komt, had ze altijd al een goed gevoel bij Twente. “Het is hier rustig, groen en warm. En ja, dan bedoel ik niet het klimaat,” lacht ze. “Het noaberschap doet me wat. Zelfs als Randstedeling voel ik me hier helemaal thuis. Onze straat organiseert een buurvrouwendag en een buurmannendag. Gewoon gezellig, samen op pad of een biertje drinken. Dat is hier heel vanzelfsprekend.”

Kopen zonder kijken

De overstap ging niet zonder avontuur: ze kochten hun huis in Ootmarsum op afstand. “Onze ouders deden de bezichtiging,” zegt Matthijs. “Een beetje kopen zonder kijken dus. Maar het voelde meteen goed. Toen we eenmaal waren geland, hebben we de hele straat uitgenodigd voor een welkomstborrel. Zo zijn we.”

Carbidschieten op Curaçao

Ondanks de afstand tot Twente, hield Matthijs de band met zijn geboortegrond altijd warm. “Op Curaçao vierden we Twente op onze eigen manier. We dronken samen biertjes, keken naar De Beentjes van Sint Hildegard, en zelfs carbidschieten hebben we geprobeerd – dat lukte nog ook. Alleen het paasvuur was wat lastig op een eiland.”

Die liefde voor Twente bleef levend, zelfs op 8.000 kilometer afstand. Nu hij terug is, voelt dat als thuiskomen. “Als je vanuit het westen hierheen rijdt, zie je het landschap langzaam veranderen. De bedrijfsnamen maken plaats voor familienamen. Het wordt glooiender. Dat is thuiskomen.”

Impact maken en integreren

Vera en Matthijs werken inmiddels allebei in het Twentse onderwijs: zij als gymjuf, stagecoördinator, buurtsportcoach én als onderdeel van een valpreventieteam bij Noaberkracht. Matthijs is muziekdocent op verschillende scholen en freelance muzikant. “We maken hier écht impact,” zegt Vera. “In een regio als deze kun je snel iets betekenen. Dat geeft zingeving.”

Op de vraag of het lastig was om als ‘import’ een plek te vinden, antwoordt Vera resoluut: “Je moet je openstellen. Ik werkte eerst in een kroeg, gewoon om mensen te leren kennen. Als je de verbinding zoekt, pas je er zo tussen.”

Hun Curaçaose roots zijn ze overigens niet vergeten: “Met carnaval organiseren we een grote BBQ, net als vroeger op het eiland. Acht kilo kip, twintig liter soep. Iedereen is welkom. Dat combineren we met typisch Twentse dingen – zoals een wedstrijd ‘De beste bal gehakt van Ootmarsum’.”

De keuze voor Twente

Waarom ze uiteindelijk voor Twente kozen? Matthijs: “Hier is ruimte. Voor werk, voor familie, voor natuur. En Duitsland ligt om de hoek – ideaal voor een dagje uit of boodschappen. Alles voelt dichtbij.”

Vera sluit af: “Twente is misschien niet de eerste plek waar je aan denkt als je uit de Randstad komt. Maar wie de moeite neemt om hier echt te landen, vindt ruimte, rust én warmte. Ik zie onze kinderen hier opgroeien en denk: dit is precies waar we moeten zijn.”