Van Vriezenveen naar Tilburg: Het verhaal van een Hunkertukker in wording

"Na mijn VWO koos ik bewust voor Tilburg," vertelt Amke. Hoewel ze verschillende opleidingen en universiteiten heeft overwogen, waaronder de Universiteit Twente in Enschede, trok het maatschappelijke karakter van de opleiding bestuurskunde in Tilburg haar aan. "Een uniek aspect van de opleiding is de verplichte stage. Dat vind je niet bij andere opleidingen en dat was een belangrijke reden om naar Tilburg te gaan."

Nu, halverwege haar studie, begrijpt ze pas echt wat Twentse nuchterheid inhoudt. "Ik wist nooit precies wat dat betekende, maar dat merk ik nu pas," lacht ze. Het contrast met het leven in Tilburg heeft haar ogen geopend voor de unieke eigenschappen van haar geboortestreek. Elk weekend maakt ze trouw de reis van tweeënhalf tot drie uur terug naar Vriezenveen. Daar wachten familie en vrienden, maar ook de rust van het Engbertsdijkvenen, waar ze graag wandelt. "Je kent iedereen in Vriezenveen, je zwaait naar elkaar, kijkt naar elkaar om," beschrijft ze het verschil met de stad. "Dat mis ik in Tilburg. Hoewel dat mijn tweede thuis is, met meer levendigheid, ben je daar toch anoniemer."

Over haar toekomst is Amke realistisch. "Met mijn opleiding zijn er meer kansen in het Westen, bijvoorbeeld in Den Haag. Daar zitten de ministeries en grote bedrijven." Toch nuanceert ze direct: "Dat is het beeld dat ik nu heb. Dat je alleen carrière kunt maken in de Randstad, maar ik zie nu ook dat er genoeg kansen zijn in Twente." Het patroon dat Amke ziet bij haar vriendinnen uit Vriezenveen is herkenbaar voor veel jonge Tukkers. "Mijn vriendinnen dachten ook dat ze voor altijd weg zouden blijven uit Twente. Je wereld gaat open als je in een andere stad gaat studeren," vertelt ze. "Maar als we elkaar spreken, komt iedereen weer terug naar Vriezenveen in het weekend en praten we over hoe fijn het is om thuis te zijn."

Een terugkeer naar Twente sluit ze zeker niet uit, al denkt ze dan eerder aan een van de grotere steden in de regio. "Waar meer te doen is, meer levendigheid en plekken om uit te gaan of een hapje te eten." Voor nu schakelt ze tussen het beste van twee werelden: de dynamiek van het studentenleven in Tilburg en de vertrouwde warmte van Twente. Of het nou de wandelingen door het Engbertsdijkvenen zijn, het zwaaien naar bekenden op straat of die typische Twentse nuchterheid: voor Amke wordt de waarde van haar roots steeds duidelijker. En hoewel haar toekomst nog open ligt, weet ze één ding zeker: vroeg of laat vindt ze haar plek weer in het oosten van het land.