Door Spinning Jenny wordt de wereld een klein beetje mooier

Aan de start gingen vele jaren vooraf van onderzoek en ervaring opdoen met stoffen. Als bestuurder bij de Haakbergse stichting Texperium kon ze haar ei kwijt en leerde ze over de veelzijdigheid van textielonderdelen en de mogelijkheden om vezels te hergebruiken. Haar enorme kennis en ervaring in combinatie met een groot netwerk zorgden ervoor dat het niet alleen bij dromen bleef. Na een uitgebreid vooronderzoek met verkenning van de markt, besloot Gerritsen in 2020 een subsidieaanvraag te doen voor haar duurzame idee. Een jaar later kreeg ze akkoord en werd haar idee, om van korte en beschadigde vezels uit restmaterialen van de textielindustrie nieuw, sterk garen te maken, steeds realistischer. Leningen van het impactfonds en private investeerders maakten de benodigde financiering voor de plannen compleet.

De weg was vrij voor een grootschalig, gemoderniseerd en innovatief machinepark. Haar tien medewerkers gingen in de leer in fabrieken in Duitsland. Een spannende tijd brak aan. Niet in de laatste plaats door de intrede van Corona, waardoor onder meer levertijden opliepen. Maar ze ging door, want ‘als je erin gelooft, moet je ondanks de risico’s doorgaan.’

Bedrijfskleding
Samen met haar werknemers maakt ze de wereld elke dag een beetje mooier en de afvalberg een beetje kleiner door nieuw garen te maken uit het afval van de textielindustrie. “Vooral bedrijfskleding is een mooie bron voor nieuwe producten met ons garen. Oud materiaal uit kleding wordt als garen verwerkt in nieuwe, uiteenlopende, producten als handdoeken en meubels.” De garens worden geleverd aan bedrijven en niet aan de consument. Hoewel het logisch en makkelijk klinkt, blijkt er een complex proces achter schuil te gaan. “Het is best een uitdaging om van korte en beschadigde vezels een sterk garen te maken. Toch lukt het. Ik vind dat we van het taboe af moeten dat een gebruikt product slecht is.”

Spinning Jenny is een innovatief bedrijf. “Omdat we een spinnerij als deze helemaal van nul konden opbouwen, konden we de processen precies zo inrichten als we wilden. We kregen daarmee een voorsprong in de markt. Onze fabriek is bijna volledig geautomatiseerd. We hebben op ruim 6100 vierkante meters drie productiehallen waar per ploeg maar vier mensen werken. Een enorme spinmachine van 46 meter lengte maakt van basismateriaal uit textiel verschillende soorten garens.” De fabriek krijgt geperste balen met vezels aangeleverd, gesorteerd op kleur en materiaal. De vezels worden door machines recht gelegd, waardoor er een heel dun vlies ontstaat. Dat wordt door een soort van ring gehaald, waarna het als lont de kannen indraait. De kannen met lont  gaan vervolgens naar de spinmachine, die er garen van maakt. Deze gaan weer als grondstoffen naar haar afnemers, die er kleding, stoffen voor autostoelen, tapijten, matrassen en bijvoorbeeld meubels van maken. “En zo kan het materiaal nog weer jaren mee”, besluit ze trots.

In kader:
De naam Spinning Jenny verwijs naar de uitvinding van een nieuw type spinmachine, uitgevonden door James Hargreaves in 1764. Deze machine zorgde voor opschaling, doordat er meerdere draden tegelijk gesponnen konden worden. Op grote schaal produceren dus.