Wereldburger Justine maakt het verschil in Twente

De vraag waar ze vandaan komt is voor Blanford (50) niet eenvoudig te beantwoorden. ‘Ik ben geboren in Trinidad en Tobago, opgegroeid in Suriname en Engeland en heb hiervoor met mijn man en kinderen elf jaar in de VS gewoond.’ In 2019 zette Blanford voor het eerst voet aan de grond in Enschede. Ze wist toen al dat ze het jaar erop als professor voor de faculteit ITC van de Universiteit Twente aan de slag zou gaan. “Een bruisende stad, juist groter dan wat we gewend waren in Pennsylvania. Tegelijkertijd sprak de directe verbinding met de natuur in de omgeving ons aan. Precies wat we zochten. En we wisten toen al: we stappen in Enschede zoveel mogelijk op de fiets. We woonden aan de voet van bergketen de Appalachen en hadden eigenlijk overal de auto voor nodig. Nu niet meer, gelukkig.’

De coronapandemie gooide voor het avontuur van de familie Blanford gelukkig geen roet in het eten, maar zorgde wel voor onzekerheid. ‘Welke vlucht kunnen we nemen? Mogen we wel reizen van de VS en van Nederland? Het compliceerde onze missie, maar we hielden de moed erin. We arriveerden een jaar geleden op een desolaat Schiphol en daarna in een doodstille stad. Zo hadden we Enschede niet leren kennen.’ Blanford prijst de hulp van het Expat Center van het WTC Twente én van haar faculteit. ‘Het Expat Center heeft ons fantastisch geholpen met alle rompslomp én op persoonlijk vlak. Dat geldt ook voor het ITC. Ik voelde me daar gelijk onderdeel van een warme, internationale gemeenschap van gelijkgestemden. We konden bovendien een huis met tuin huren van een collega, dus de quarantaineperiode kwamen we goed door. Inmiddels hebben we ons eigen huis gekocht. Met fietsen, uiteraard. Dat waren de eerste aankopen.’

Blanford is zeker op professioneel vlak een aanwinst voor de regio en voor de UT. Ze bouwde jarenlange expertise op in haar vakgebied: geo-health. Dat gaat over de integratie van geografische informatie, technologie en ruimtelijke concepten in de epidemiologie. ‘Ik focus me op een beter begrip van ziekten en gezondheidsrisico’s. Dit vakgebied was heel lang een technische niche, maar dat verandert. De rol van real-time data en grote datasets is belangrijk geworden. Mondiale coronadashboards waarmee besmettingen inzichtelijk worden gemaakt, brachten geo-health in een stroomversnelling. Op het ITC zet ik een nieuw onderwijsprogramma op waarmee we zorgen voor kennis- en capaciteitsopbouw in bijvoorbeeld Afrika en Azië. Ontzettend waardevol werk. Ik heb echt het gevoel dat we de wereld hiermee een stukje beter maken. We maken in en vanuit Twente het verschil.’

Blanford vergelijkt het ITC met andere (academische) instellingen waarvoor ze werkte en laat er geen twijfel over bestaan. ‘Het ITC is een parel en het best bewaarde academische geheim van Twente en misschien wel van Nederland. De faculteit staat wereldwijd hoog aangeschreven, maar opereert in nichemarkten. Of ik wil dat dit verandert? Ja en nee. Bescheidenheid en focus past bij ons in bepaalde opzichten en versterkt in mijn ogen het gemeenschapsgevoel. Wel mogen we richting bijvoorbeeld investeerders wel eens wat harder roepen.’

Terug naar haar privéleven. Of beter gezegd, dat van haar gezin. De kinderen van Blanford zijn 12 en 15 jaar. Geen ideale leeftijd om huis en haard achter je te laten en een nieuw bestaan op te bouwen, zou je zeggen. Justine: ‘Maar dat ging eigenlijk heel goed. De International School Twente (IST) speelt daarin een grote rol. Ze zijn daar perfect op hun plek en maakten al snel vrienden uit bijvoorbeeld Engeland, Thailand en Griekenland. Ze volgen er extra cursussen Nederlands en dat gaat al verrassend goed.’

International School Twente heeft als missie om internationale wereldburgers klaar te maken voor een veranderende wereld. Kinderen en jongeren van alle leeftijden en met diverse internationale achtergronden worden hier opgeleid tot het talent van de toekomst. Justine: ‘Er is op de IST veel aandacht voor het persoonlijke. Ik had voor hen geen betere leeromgeving kunnen wensen.’

En haar man? ‘Simon vermaakt zich ook prima hier. Hij werd al meteen hockeytrainer bij hockeyclub EHV in Enschede. Daar hockeyen onze kinderen ook. Sport verbroedert, dat zie je in Amerika natuurlijk ook. Verder fietsen we zoals gezegd veel en gaan we elke zaterdag naar de markt in Enschede. We hopen snel de taal nog beter te leren en ook wat meer te kunnen genieten van het vrijetijdsaanbod in Twente. We waren verrast door hoe Twentenaren oud en nieuw vieren, wat een spektakel. Dat belooft nog veel goeds.’