'Universiteit Twente? Dat is werken in een inspirerende omgeving dichtbij nieuwe ontwikkelingen'

Ben je voor werk deze kant opgekomen?

“Ja. Ik groeide op in de kop van Noord-Holland en studeerde sociale geografie in Utrecht waar ik destijds ook woonde. Ik leerde mijn vrouw Lieke kennen die een baan kreeg aan het Trinity College in Dublin. Ik kon daar geen baan vinden in mijn vakgebied en ben in de IT-wereld gerold. Ik startte in een callcenter. Lang verhaal kort, in dat werkveld ging ik verder en nu werk ik als Afdelingshoofd Customer Support ICT aan de Universiteit Twente.”

Kun je dat korte verhaal iets langer maken?

“Jazeker! Ik kwam al snel op een positie als teamleider terecht en vervolgens als manager. Ik ben – hoe cliché dat ook klinkt- een echt mensen-mens. Ik vind het geweldig om een team verder te helpen en tegelijkertijd de problemen van klanten op te lossen. Na 25 jaar bij verschillende bedrijven, heb ik daar nog steeds geen genoeg van. Ik werk nog net geen jaar in Enschede, maar door het werken in deze omgeving en met deze club mensen, kan ik echt zeggen dat ik helemaal op mijn plek zit.”

Wat doe je als afdelingshoofd precies?

“Ik stuur veertig mensen aan, verdeeld in vier teams met vier teamleiders. We hebben een servicedesk voor medewerkers en studenten inclusief inloopbalie. Het team ‘locatie-support’ werkt in de verschillende gebouwen op het UT-terrein en zorgt ervoor dat alles daar reilt en zeilt. Onder dat team valt ook het Notebook Service Center, een inloopbalie waar studenten met notebookproblemen terecht kunnen. Het ‘workplace development team’, een soort denktank van nieuwe ontwikkelingen, rolt deze zo nodig uit over de campus. Last but not least is er het videoteam. Dat zette bijvoorbeeld een DIY-studio op in coronatijd; een professionele studio waar docenten hun colleges opnemen en studenten een online presentatie in elkaar zetten. Ook de communicatieafdeling van LISA (Library, IT-services & Archive) valt onder mijn verantwoordelijkheid. In mijn rol probeer ik het werk van die veertig mensen gemakkelijker te maken.”

Hoe doe je dat?

“In de eerste plaats staat mijn deur altijd open. Tot ‘ie dicht gaat natuurlijk als mensen mij iets in vertrouwen vertellen. Integriteit is voor mij heel belangrijk. Als iemand niet goed in zijn vel zit, wil ik dat graag weten zodat ik kan ondersteunen. Een privé-situatie kan ook invloed hebben op je werk. Ik zorg graag voor mensen. In mijn werk, maar ook in familie-, relatie- en vriendschapsverband. Het is niet voor niets dat mijn vrouw Lieke en ik in ons nieuwe huis in Eibergen een extra slaapkamer met badkamer hebben voor vrienden en familie die deze kant opkomen. We willen dat zij zich welkom en comfortabel voelen. Dat is in mijn werk ook zo.”

Kun je voorbeelden noemen?

 “Als iemand uit mijn team een training of cursus wil volgen om zich te ontwikkelen, kijk ik naar de mogelijkheden. Als zijn of haar werk gemakkelijker wordt door bijvoorbeeld een tweede scherm, regelen we dat. Ik probeer ervoor te zorgen dat mensen zich zo goed mogelijk voelen in hun werk zodat zij op hun beurt klanten – in ons geval UT-medewerkers en studenten- zo goed mogelijk kunnen helpen.”

Je zei dat je je welkom voelt hier, waar blijkt dat uit?

“Op mijn werk is iedereen heel benaderbaar. De (internationale) werkomgeving inspireert. Je ziet de nieuwe generatie studenten fantastische dingen doen. Ik ontmoette laatst bijvoorbeeld een student die onderzoek doet naar ‘samen roeien op afstand’. Door middel van sensoren en beeldverbindingen kunnen roeiers op verschillende plekken toch met elkaar roeien en van elkaar leren. Ik ben een roeier dus ik meldde me, toen het prototype klaar was, meteen als proefpersoon. Geweldig. Op de UT sta je dichtbij nieuwe ontwikkelingen.”

En privé?

“Ieder Twents dorp, maar ook Eibergen, heeft een heel eigen en uniek karakter dat ik graag leer kennen. Ik kan overal wel een thuis creëren samen met Lieke. Dat moet ook wel als je veel verhuist, maar hier? Als je zelf je best doet om ‘in te burgeren’ door bijvoorbeeld boodschappen te doen, diensten af te nemen van lokale bedrijven en je in te schrijven bij een lokale vereniging – in mijn geval een hardloopclub, zit je er zo tussen. Dat is in andere delen van Nederland echt anders. Ik vind het zó fijn dat de groenteboer vraagt hoe het met mijn werk gaat en mijn naam kent, dat ik binnen no-time volwaardig deel uitmaakte van de hardloopgroep en lief en leed met de leden deel. De belangstelling en ‘er-voor-elkaar-zijn’ hier, dat voelt oprecht. Als iemand je hier op straat niet groet, dan weet je: dat is een toerist. Dat soort dingen, opgeteld bij de prachtige omgeving maakt dat we ons helemaal thuis voelen hier.”